Dag 25 Canberra Katoomba: de verwondering voorbij?

VIa de Mount Ainslie met uitzicht op Canberra vertrekken we richting Blue Mountains. Als ik kijk naar het plaatje dat ik zie vanaf het uitzichtpunt merk ik dat ik het mooi vind, maar niet meer dan dat. John, een stille kracht van de groep staat naast me en zegt dat ik dit uitzicht vast mooier had gevonden als we hier gestart waren, nu ruim drie weken geleden. Ik denk dat hij gelijk heeft. Mijn 'oe's en aa's' zijn een beetje op, zo lijkt het. De laatste dagen rijden we de zuidkust af en verandert het uitzicht nog wel, maar minder extreem dan eerder. Het is nog steeds prachtig en ik tuur graag uit het raam maar ik neem niet meer van elk nieuw beeld een foto. Waar ik wel van geniet zijn de tekenen van de lente, mijn favoriete seizoen; knalgroene kleuren, lammetjes, ontluikende prachtige bloemen en (lekker ruikende) bloesems en de nog niet al te hete zon. Daar moeten we straks in Nederland weer even op wachten. En net toen ik geschreven had dat mijn oe' s en aa's een beetje op waren werd er voor in de bus 'snake on the left' geroepen en zag ik net naast mij een slang van meer dan een meter over de weg kruipen. Als een intussen volleerd fotograaf heb ik er een prachtplaatje van kunnen schieten en heb toch weer even ge'oe't en ge 'aat. Na een koffiestop in Crookwell waar we ook onze lunch meenemen rijden we door de bergen naar Abercrombie Caves. Een prachtige en lekker koele wandeling (o.a. over gammele loopbruggen) afgewisseld met zon volgt. De vogels geven weer een prachtig concert en omdat we de enige groep zijn die daar wandelen kunnen we ernaar luisteren. De grotten zijn adembenemend mooi, en ik ben weer onder de indruk. Vooral van de eenzame kikker in de grot die we al op grote afstand in het bos al heel hard kunnen horen kwaken door de galm/echo van de grot. Er kunnen dus toch nog meer indrukken bij.
Via Bathurst rijden we de Blue Mountains in. Da's weer even wat anders na veel groen, heuvelachtig landschap. Ralph brengt ons via Grose Valley naar de Three Sisters. Een eerste kleine inschattingsfout van hem maakt dat we niet net voor maar net na zonsondergang hier aankomen. Het is hem vergeven. Want, waar ik en zo goed als iedereen van de groep gedurende deze reis erg blij mee zijn is Ralph, onze gids. Een rustige, natuurlijke leider met kennis van zaken. Op de lange ritten vertelt hij veel over uiteenlopende onderwerpen; de geschiedenis van Australië, de muziek, de aboriginals, sport, cultuur en politiek. Het is een geboren verteller en we luisteren graag naar hem. Dat komt vast ook door zijn fantastische Australische accent. Verder regelt hij alles tot in de puntjes op de achtergrond en de reis verloopt daardoor soepel. Hij geeft ons geen keuzes, doet niet aan stemmen maar werpt zich op als, zoals hij het zelf zegt, een vriendelijke dictator. Hij draait muziek, passend bij de omgeving of dagdeel, voor on the road. Hoewel anderen daar verschillend over denken ("hij heeft niet vaak genoeg gestopt om foto's van kangoeroes te maken") kan ik nagenoeg niks verzinnen waar ik niet tevreden over ben.
Na het bezoek aan de drie gezusters zijn we al snel op ons logeeradres voor deze nacht in Katoomba. Een zogenaamde Stay Okay herberg met mensen in alle soorten en maten, een leuk algemene ruimte en een enorme keuken waar je je eigen prakkie kunt maken. Stapelbedden om in te slapen en leuke maar eenvoudige kamers in art deco stijl. We maken een wandeling naar het centrum en eten met zijn achten. Na alweer een lachsessie met dit keer als locatie de supermarkt hebben Net, Henk, Koen en ik nog een afzakkertje in de algemene ruimte van onze herberg genomen. Daarna even skypen met San, Mees en Jet (het blijft leuk om ze zo makkelijk even te zien en te horen). Daarna ga ik (weer veel te laat) naar bed. Morgen naar Sydney!