Dag 27 Sydney

Mijn mate Koen en ik hebben afgesproken om samen Sydney in te gaan. Al om 8.30 uur staan we klaar om te gaan. We kopen een buskaart waar we de hele dag mee kunnen reizen en starten bij het Opera House en de Harbour Bridge. Ontbijt aan de kade in de zon met uitzicht op beide bouwwerken, mooier wordt het niet. Daarna pakken we een ferry naar Manly. Er varen veel pontjes om en rond Sydney om alle inwoners van de 100 bij 70 km grote stad op hun plaats van bestemming te brengen. Vanaf die ferry's heb je steeds een ander zicht op de stad.
We lopen een stukje op Manly, maar worden er niet heel warm van. Wel van de zon, want het is zo'n 31 graden. We kunnen lekker nog even opwarmen voor we weer naar de herfst van Nederland terugkeren.
Op de ferry terug naar Sydney haven eten we onze lunch en ontmoet ik de Australisch Israëlische Maya (Shirley Temple lookalike) van 5 uit Melbourne, en haar broer van 11. We kletsen gezellig, ze hebben veel vragen over Nederland en over onze reis. Maya wijst naar Koen en vraagt of ik met mijn vader op reis ben. Oeps, Koen's 42 jarige ego totaal ingedeukt. Of misschien zie ik er gewoon heel jong uit. Dat zal het wel zijn.
We wandelen verder via de botanische tuin naar St Mary's chapel en gaan de koele, stille en erg mooie kerk even in. Buiten is het één groot bruidenfestijn met bruidegommen, bruiden, bruidsmeisje, dikke auto's en bloemen. We vragen ons af of het een bruidsreportage is of dat het zaterdagmiddag 10 halen 1 betalen is in St Mary's Chapel. Koen neemt een strategische positie in tussen de bruiden en ik klik; de foto van de dag is weer gemaakt. Dan naar de Skytower, om 300 meter boven de stad uit te kijken naar de zonsondergang van Sydney. Tenminste, als we er rekening mee gehouden hadden dat meer mensen op dat idee gekomen waren.
De dikke vette rij levert een foto op net na zonsondergang. Je kunt niet alles hebben.
Op de vraag van de dame aan de kassa of we samen willen afrekenen antwoord ik dat ik graag apart afreken omdat ik deze man pas net op de straat ontmoet heb. De dame kijkt wat vreemd naar Koen die mijn verhaal bevestigt met: "Jep, that's our story". Deze mevrouw heeft een goed verhaal voor thuis, onder het eten.
Op de toren komen we John uit onze groep tegen en wandelen naar Darling Harbour om daar op een boot te gaan eten. Na weer een fikse wandeling naar de juiste bushalte en na de busrit een wandeling naar het hotel geeft mijn stappenteller aan dat we vandaag ruim 16 kilometer gelopen hebben. Het is 23 uur als we bij het hotel aankomen, ik ben kapot en duik mijn bed in. Maar wat een dag weer, geweldig. Zon, een mooie stad, goed gezelschap en wat hebben we weer veel gezien!